Inmiddels zijn de meeste kersen aan onze oude kersenboom rijp en er wordt nu zo ongeveer dagelijks geplukt. Albert klimt in de boom met een ladder er vindt dan vervolgens houvast aan allerlei takken om de prachtige rode vruchten te plukken. De vogels hebben de meeste interesse aan de kersen die boven in de boom hangen en aangezien Albert daar niet bij kan gaat het delen met de vogels aardig op.
De “val-kersen” in het gras hebben natuurlijk alle aandacht van de wespen, uitstekend, ook deze wezens blijven op die wijze tevreden en ruimen op wat anders over zou blijven.
Afgelopen dagen ook alle andijvie geoogst en verwerkt. Oorspronkelijk hadden we deze willen “Wecken” maar uiteindelijk is het blancheren en invriezen geworden, overigens best wel interessant om Albert met een soort van sikkel door de andijvie planten te zien gaan. Eén andijvie plant hebben wij laten staan, deze schiet nu bijna in bloei en op deze wijze hebben we dan volgend jaar weer zaad voor de volgende zaai.
Hetzelfde trucje hebben we uitgehaald met de radijs, één plant door laten schieten en deze kan dan weer zaad zetten.
(Overigens kan dit alleen maar met planten die “soort-echt” zijn, dus géén hybride of F1 zaad kopen.)
De tomatenplanten staan inmiddels allemaal in bloei en als iedere bloem een tomaat wordt……!
Zoals al eerder geschreven proberen wij een kruidentuin aan te leggen volgens de wijze waarop André deze eerder in Duitsland en Oostenrijk gehad heeft. Buiten alle kruiden die wij inmiddels uit zaden hebben kunnen kweken moest er ook het e.e.a. gekocht worden.
Ik schreef dat er binnenkort (na de grote vakantie) een boekje gepubliceerd wordt over de Cistus-roos. Afgelopen februari hebben wij bij een kleine kweker in Duitsland twee Cistus-rozen kunnen kopen.
Deze doen het hier wonderlijk goed en staan in bloei. De bloemen zijn ééndags-bloemen (de Cistus-roos in dan ook geen echte roos, hij heet alleen maar zo) en de bloemen zijn een streling voor het oog. Als de zon geschenen heeft vormt zich onderaan de bladeren een heerlijk ruikend hars, de Myrthe (tegenwoordig zegt men Mirte), uit de oudheid. Maar goed binnenkort valt alles over deze “wonderplant” in het te verschijnen boekje te lezen.
Gisteren zijn wij, op uitnodiging, nogmaals naar het kasteel geweest waar André in de bibliotheek onderzoek gedaan heeft (ik schreef hier eerder al over). Het was een prachtige zonnige dag en we konden lang praten over zijn toenmalige doel en werk, de huidige beheerder had nog wat verrassingen voor ons maar daar kom ik later nog op terug. In ieder geval was gisteren absoluut geen verloren dag, ondanks de reis.
Voor de liefhebbers nog wat foto`s van zijn toenmalige verblijf.
De “val-kersen” in het gras hebben natuurlijk alle aandacht van de wespen, uitstekend, ook deze wezens blijven op die wijze tevreden en ruimen op wat anders over zou blijven.
Afgelopen dagen ook alle andijvie geoogst en verwerkt. Oorspronkelijk hadden we deze willen “Wecken” maar uiteindelijk is het blancheren en invriezen geworden, overigens best wel interessant om Albert met een soort van sikkel door de andijvie planten te zien gaan. Eén andijvie plant hebben wij laten staan, deze schiet nu bijna in bloei en op deze wijze hebben we dan volgend jaar weer zaad voor de volgende zaai.
Hetzelfde trucje hebben we uitgehaald met de radijs, één plant door laten schieten en deze kan dan weer zaad zetten.
(Overigens kan dit alleen maar met planten die “soort-echt” zijn, dus géén hybride of F1 zaad kopen.)
De tomatenplanten staan inmiddels allemaal in bloei en als iedere bloem een tomaat wordt……!
Zoals al eerder geschreven proberen wij een kruidentuin aan te leggen volgens de wijze waarop André deze eerder in Duitsland en Oostenrijk gehad heeft. Buiten alle kruiden die wij inmiddels uit zaden hebben kunnen kweken moest er ook het e.e.a. gekocht worden.
Ik schreef dat er binnenkort (na de grote vakantie) een boekje gepubliceerd wordt over de Cistus-roos. Afgelopen februari hebben wij bij een kleine kweker in Duitsland twee Cistus-rozen kunnen kopen.
Deze doen het hier wonderlijk goed en staan in bloei. De bloemen zijn ééndags-bloemen (de Cistus-roos in dan ook geen echte roos, hij heet alleen maar zo) en de bloemen zijn een streling voor het oog. Als de zon geschenen heeft vormt zich onderaan de bladeren een heerlijk ruikend hars, de Myrthe (tegenwoordig zegt men Mirte), uit de oudheid. Maar goed binnenkort valt alles over deze “wonderplant” in het te verschijnen boekje te lezen.
Gisteren zijn wij, op uitnodiging, nogmaals naar het kasteel geweest waar André in de bibliotheek onderzoek gedaan heeft (ik schreef hier eerder al over). Het was een prachtige zonnige dag en we konden lang praten over zijn toenmalige doel en werk, de huidige beheerder had nog wat verrassingen voor ons maar daar kom ik later nog op terug. In ieder geval was gisteren absoluut geen verloren dag, ondanks de reis.
Voor de liefhebbers nog wat foto`s van zijn toenmalige verblijf.
Volgende week meer.
