André over André
Periode 2001 – 2003
In december 2001 brak bij mij het lijntje, teveel, te hard, te vaak, kortom ondanks alle goede adviezen van Saint Germain was ik, de mens André, “even” de weg kwijt.
Een lange periode van herstel volgt en al die tijd stond Saint Germain in de zijlijn, niet kwaadwillend maar vol respect voor de zaken welke ik met mijzelf diende uit te knokken.
Op een gegeven moment sprak hij mij aan met de woorden : “Weet je nog mijn tijd in de alchemisten toren ?”, vol verbazing kwam ik op dat moment tot de ontdekking dat alle herinneringen, gevoelens, vreugdes en pijnen welke zijn naamgevende stoffelijke manifestatie gekend had, tevens onderdeel uitmaakten van mijn herinneringen, gevoelens, vreugdes en pijnen. Ja ik wist zijn, of beter de, tijd in de alchemisten toren, ja ik wist waarom hij daar naar toe gegaan was, ja ik begreep waarom hij toen een aantal jaren in vrij grote afzondering leefde, ja…….kortom ik begreep.
Alle herinneringen, zo veel, herinneringen aan zijn naamgevende stoffelijke verschijning, herinneringen aan vele stoffelijke verschijningen daarvoor, telkens weer met hetzelfde doel : het brengen van het bewustzijn van Licht, Liefde en Vrede.
De innerlijke strijd, de veroordelingen, de spot, de vreugde, de liefde, een enorm scala aan diverse emoties waren aan mij toegevoegd al waren het mijn belevingen en emoties.
Nu begreep ik ook waarom ik had dienen te beleven in het leven wat ik beleefd heb, nu begreep ik ook de vele en lange lessen die ik gehad had. Nu begreep ik wat de voorbereiding geweest was.
Maar juist dat weten, dat begrijpen, diende langzaam en rustig bij mij binnen te komen, de consequenties waren te groot, de informatie teveel, vergelijkbaar met een grote kamer vol video banden die je achter elkaar afspeelt, 24 uur per dag, dag in dag uit.
Nu we over de helft van 2003 zitten, terwijl ik dit schrijf, heeft het zijn plaats gekregen, heb ik het geaccepteerd als een wezenlijk deel van mijzelf en ben ik over de angst heen dat het Saint Germain deel in mijzelf, mijn eigenheid zal verdringen.
Terecht zeggen mensen die mij kennen dat ik veranderd ben, ja ik ben veranderd, eindelijk is mijn weg duidelijk geworden, eindelijk kan ik mijn voorbije leven relativeren en eindelijk kan ik daadwerkelijk werken aan de opdracht waarvoor ik gekozen heb, zowel vanuit mijn eigen zielswezen als vanuit het zielswezen van Saint Germain.
Maar hiermee was het verhaal nog niet ten einde.
Periode 2001 – 2003
In december 2001 brak bij mij het lijntje, teveel, te hard, te vaak, kortom ondanks alle goede adviezen van Saint Germain was ik, de mens André, “even” de weg kwijt.
Een lange periode van herstel volgt en al die tijd stond Saint Germain in de zijlijn, niet kwaadwillend maar vol respect voor de zaken welke ik met mijzelf diende uit te knokken.
Op een gegeven moment sprak hij mij aan met de woorden : “Weet je nog mijn tijd in de alchemisten toren ?”, vol verbazing kwam ik op dat moment tot de ontdekking dat alle herinneringen, gevoelens, vreugdes en pijnen welke zijn naamgevende stoffelijke manifestatie gekend had, tevens onderdeel uitmaakten van mijn herinneringen, gevoelens, vreugdes en pijnen. Ja ik wist zijn, of beter de, tijd in de alchemisten toren, ja ik wist waarom hij daar naar toe gegaan was, ja ik begreep waarom hij toen een aantal jaren in vrij grote afzondering leefde, ja…….kortom ik begreep.
Alle herinneringen, zo veel, herinneringen aan zijn naamgevende stoffelijke verschijning, herinneringen aan vele stoffelijke verschijningen daarvoor, telkens weer met hetzelfde doel : het brengen van het bewustzijn van Licht, Liefde en Vrede.
De innerlijke strijd, de veroordelingen, de spot, de vreugde, de liefde, een enorm scala aan diverse emoties waren aan mij toegevoegd al waren het mijn belevingen en emoties.
Nu begreep ik ook waarom ik had dienen te beleven in het leven wat ik beleefd heb, nu begreep ik ook de vele en lange lessen die ik gehad had. Nu begreep ik wat de voorbereiding geweest was.
Maar juist dat weten, dat begrijpen, diende langzaam en rustig bij mij binnen te komen, de consequenties waren te groot, de informatie teveel, vergelijkbaar met een grote kamer vol video banden die je achter elkaar afspeelt, 24 uur per dag, dag in dag uit.
Nu we over de helft van 2003 zitten, terwijl ik dit schrijf, heeft het zijn plaats gekregen, heb ik het geaccepteerd als een wezenlijk deel van mijzelf en ben ik over de angst heen dat het Saint Germain deel in mijzelf, mijn eigenheid zal verdringen.
Terecht zeggen mensen die mij kennen dat ik veranderd ben, ja ik ben veranderd, eindelijk is mijn weg duidelijk geworden, eindelijk kan ik mijn voorbije leven relativeren en eindelijk kan ik daadwerkelijk werken aan de opdracht waarvoor ik gekozen heb, zowel vanuit mijn eigen zielswezen als vanuit het zielswezen van Saint Germain.
Maar hiermee was het verhaal nog niet ten einde.
